Gerelateerd aan 1 Samuel 17:28

de vijanden van de mensen zijn hun eigen huisgenoten!

De broers konden Jozef wel vermoorden, maar zijn vader bleef nadenken over wat er gebeurd was.

De broers zagen wel dat hun vader het meest van Jozef hield. Daarom konden ze Jozef niet uitstaan en kon er geen vriendelijk woord voor hem af.

Een verongelijkte broer is ontoegankelijker dan een vesting, ruzie is als een vergrendelde toren.

Zijn broers zeiden: ‘Dacht je soms koning over ons te worden? Wil je over ons heersen?’ Vanwege dat gepraat over zijn dromen gingen ze hem hoe langer hoe meer haten.

Ik heb al het gezwoeg gezien, en vastgesteld dat alles wat een mens bereikt het resultaat is van zijn afgunst op een ander. Ook dat is enkel lucht en najagen van wind.

Maar deze mensen lasteren alles waarvan ze geen weet hebben; en wat ze, net als redeloze dieren, instinctmatig wél begrijpen wordt hun ondergang.

Valse getuigen staan tegen mij op en vragen mij naar wat ik niet weet.

Samuël nam de hoorn met olie en zalfde hem te midden van zijn broers. Van toen af aan was David doordrongen van de geest van de HEER. Daarna vertrok Samuël weer naar Rama.

Woede is wreed, razernij is als een stortvloed, maar wie is tegen jaloezie bestand?

Maar de HEER zei tegen Samuël: 'Ga niet af op zijn voorkomen en zijn rijzige gestalte. Ik heb hem afgewezen. Het gaat niet om wat de mens ziet: de mens kijkt naar het uiterlijk, maar de HEER kijkt naar het hart.'

Toen zijn verwanten hiervan hoorden, gingen ze op weg om hem, desnoods onder dwang, mee te nemen, want volgens hen had hij zijn verstand verloren.

Hij wist namelijk dat ze hem uit afgunst hadden uitgeleverd.