Gerelateerd aan Psalmen 69:27

Maar niet de goddeloze: al wordt hij gespaard, gerechtigheid zal hij nooit leren. In het land van het recht doet hij slechts onrecht; de macht van de HEER merkt hij niet op.

(3:37) Dek hun misdaden niet toe, zie hun zonden niet door de vingers, want ze hebben degenen die de muur herstellen zwaar beledigd.

Omdat ze het beneden hun waardigheid achtten God te erkennen, heeft God hen overgeleverd aan hun eigen onbetrouwbaarheid en doen ze wat verwerpelijk is.

Alexander, de kopersmid, heeft mij veel kwaad gedaan; de Heer zal hem zijn verdiende loon geven.

Dus God is barmhartig voor wie hij wil en maakt halsstarrig wie hij wil.

en zei: ‘Ik heb een zonde begaan door een onschuldige uit te leveren.’ Maar zij zeiden: ‘Wat gaat ons dat aan? Zie dat zelf maar op te lossen!’

Dat de schuld van zijn voorouders de HEER in gedachte blijft, de zonde van zijn moeder niet wordt uitgewist,

Ik kan van hen getuigen dat ze God vol toewijding dienen, maar het ontbreekt hun aan inzicht.

(8:28) Toch weigerde de farao ook dit keer hardnekkig het volk te laten gaan.

Wie van jullie dan nog in leven zijn, zullen vanwege hun eigen zonden en die van hun voorouders wegrotten in het land van hun vijanden.

Verder zei hij tegen me: 'Houd de profetie van dit boek niet geheim, want de tijd is nabij.

Maar de HEER zorgde ervoor dat de farao hardnekkig bleef weigeren naar Mozes en Aäron te luisteren, zoals hij tegen Mozes gezegd had.

(8:11) Toen de farao merkte dat het onheil geweken was, weigerde hij weer hardnekkig naar Mozes en Aäron te luisteren, zoals de HEER gezegd had.

(81:13) Toen liet ik hen begaan, koppig volgden zij hun eigen inzicht.

Daarmee erkennen jullie zelf dat jullie kinderen zijn van hen die de profeten vermoord hebben.

Maar Israël, dat ernaar streefde door de wet rechtvaardig te worden, heeft dat niet bereikt.

Daarom treft God hen met verblinding, zodat ze dwalen en de leugen geloven.

Langs de weg zag hij een vijgenboom staan. Hij liep ernaartoe, maar er zaten alleen maar bladeren aan. Daarop zei hij tegen de boom: ‘Nooit ofte nimmer zul je meer vrucht dragen!’ Ogenblikkelijk verdorde de vijgenboom.

Ik zal hem laten verwilderen, er wordt niet meer gesnoeid, niet meer gewied, dorens en distels schieten er op. De wolken zal ik opdragen geen regen op hem te laten vallen.

Zegen zal hij ontvangen van de HEER en recht verkrijgen van God, zijn redder.