Gerelateerd aan Amos 5:8

De schepper van de bergen en de wind, hij die de mens zijn plan onthult, hij die de dageraad verduistert, hij die over de bergtoppen schrijdt-zijn naam is HEER, God van de hemelse machten.

De Grote Beer heeft hij gemaakt, en Orion, de Plejaden en de sterren van het zuiden.

Als u het duister spreidt, valt de nacht, en alles wat leeft in het woud gaat zich roeren.

Op die dag-spreekt God, de HEER -zal ik op het middaguur de zon doen ondergaan, en het land verduisteren op klaarlichte dag.

Hij die in de hemel zijn verheven verblijf heeft gebouwd, hij die het hemelgewelf op de aarde laat rusten, hij die het water van de zee bijeenroept en het uitstort over de aarde-zijn naam is HEER .

Kun jij de Plejaden aan banden leggen of de ketenen van Orion losmaken?

Hij onthult het diepste van de duisternis en brengt het zwartste donker naar het licht.

We tasten als blinden langs de muur, we tasten rond als iemand die niets kan zien. Op klaarlichte dag struikelen we alsof het schemert, in de kracht van ons leven lijken we dood.

In het zeshonderdste jaar van Noachs leven, op de zeventiende dag van de tweede maand, braken alle bronnen van de machtige oervloed open en werden de sluizen van de hemel opengezet.

Hij stuurde duisternis en het werd duister- waren ze niet doof voor zijn woorden?

Het volk dat in duisternis leefde, zag een schitterend licht, en zij die woonden in de schaduw van de dood werden door het licht beschenen.’

en toen de knecht voor de zevende keer was gaan kijken zei hij: 'Er komt een klein wolkje uit zee opzetten, niet groter dan een handpalm.' Daarop zei Elia: 'Ga snel naar Achab en zeg hem dat hij zijn wagen moet inspannen en vertrekken, anders zal de regen hem de weg afsnijden.'

Blinden laat ik gaan over onbekende wegen, op paden die ze niet kennen voer ik hen. Duisternis verander ik in licht, ruig land maak ik vlak. Ja, deze dingen zal ik doen, niets daarvan zal ik nalaten.

Kan jouw stem de wolken bevelen om je met hun regenvloed te bedekken?

Soms woonden zij in donkere krochten als slaven met ijzeren boeien,

Heb jij ooit de morgen ontboden, de dageraad zijn plaats gewezen,

De oerzee bedekte haar als een kleed, tot boven de bergen stonden de wateren.

Maar in de morgenwake keek de HEER vanuit de vuurzuil en de wolkkolom neer op het Egyptische leger en zaaide paniek onder hen.

Of het nu is om de aarde te straffen of ten teken van liefde-hij laat het gebeuren.

en verschijnen aan allen die leven in duisternis en verkeren in de schaduw van de dood, zodat we onze voeten kunnen zetten op de weg van de vrede.’