Gerelateerd aan Psalmen 103:15-16

'De mens is als gras en zijn schoonheid als een bloem in het veld: het gras verdort en de bloem valt af,

en de rijke op zijn nederige staat, want hij zal vergaan als een bloem in het veld.

Ik, ik ben het die jullie troost. Hoe kun je dan bang zijn voor een sterveling, voor een mensenkind dat vergaat als gras?

Hoor, een stem zegt: ‘Roep!’ En een stem antwoordt: ‘Wat zou ik roepen? De mens is als gras, hij bloeit als een veldbloem.

U vaagt ons weg als slaap in de morgen, als opschietend gras

Dit pronkstuk van de vruchtbare vallei, dit prachtige sieraad, zal als een bloem verwelken, verdwijnen als een vroege vijg, vóór de oogst ontdekt en onmiddellijk opgegeten.

Een mens, geboren uit een vrouw-kort zijn zijn dagen, doordrenkt van onrust.

Hij verheft zijn stem tegen de zee en legt haar droog, de rivieren laat hij verdrogen. Verwelkt zijn Basan en Karmel, ook Libanons bloesem-verwelkt.

Wee de trotse kroon van de dronkaards van Efraïm; bedwelmd door de wijn pronken zij met de stad die de vruchtbare vallei bekroont, maar hun prachtige sieraad is een bloem die verwelkt.

Het gras verdort en de bloem verwelkt wanneer de adem van de HEER erover blaast. Ja, als gras is dit volk.’

Het oog dat hem zag, ziet hem niet meer; nooit meer zal zijn woonplaats hem aanschouwen.

Mijn dagen gaan sneller dan een weversspoel, ze haasten zich naar een einde zonder hoop.

Maar een mens sterft en hij ligt terneer. Hij blaast zijn laatste adem uit-waar is hij dan?

Henoch leefde in nauwe verbondenheid met God; aan zijn leven kwam een einde doordat God hem wegnam.

Maar dan wordt hij weggerukt en men verloochent hem: "Ik heb je nooit gezien."

Een vloed van verschrikkingen overvalt hem, 's nachts sleurt een wervelstorm hem mee.