Gerelateerd aan Job 2:13

Bij Goren-Haätad aangekomen, ten oosten van de Jordaan, hieven ze een lange, aangrijpende rouwklacht aan. Zeven dagen lang liet Jozef om zijn vader treuren.

Toen ik deze woorden hoorde, ging ik huilend op de grond zitten. Ik rouwde dagenlang, ik vastte en riep de God van de hemel aan.

Ik kwam weer in Tel-Abib, bij de ballingen die wonen bij het Kebarkanaal. Daar zat ik zeven dagen verdoofd in hun midden.

(77:5) U laat me mijn ogen niet sluiten, van onrust vind ik geen woorden,

Hij noemde het gewelf hemel. Het werd avond en het werd morgen. De tweede dag.

'Kun je verdragen dat iemand het woord tot je richt? Maar wie zou nu kunnen zwijgen?

Rouw en droefenis heersen in haar poorten. Berooid hurkt Sion neer op de grond.

Kom van je troon af, zet je neer in het stof, vrouwe Babel; kies een zitplaats op de grond, vrouwe Chaldea. Niet langer noemt men je teergevoelig en verfijnd.

Zodra ik dit hoorde, scheurde ik mijn kleren en mijn mantel. Ik trok het haar uit mijn hoofd en mijn baard, en ging zitten, verbijsterd.

het licht noemde hij dag, de duisternis noemde hij nacht. Het werd avond en het werd morgen. De eerste dag.