Gerelateerd aan Psalmen 47:1

Juich de HEER toe, heel de aarde, juich en jubel, zing het uit.

Red ons, HEER, onze God, breng ons bijeen uit de andere volken, dan loven wij uw heilige naam en verkondigen trots uw roem.

Vol vreugde zullen jullie uittrekken en in vrede zul je huiswaarts keren. Bergen en heuvels zullen je juichend begroeten, en alle bomen zullen in de handen klappen.

(47:6) Onder gejuich steeg God omhoog, de HEER steeg op bij hoorngeschal.

Toen leidde de hogepriester de koningszoon naar buiten, zette hem de hoofdband op en overhandigde hem de kroningsakte. Zo werd hij tot koning uitgeroepen en gezalfd, terwijl alle aanwezigen in hun handen klapten en riepen: 'Leve de koning!'

Dit zegt de HEER: Juich van vreugde over Jakob, jubel aan het hoofd van alle volken, roep het uit, zing een lofzang: “De HEER heeft zijn volk gered, en wat er van Israël nog overbleef bevrijd.”

Voor de koorleider. Van de Korachieten. Op de wijs van De jonge vrouwen. Een lied. (46:2) God is voor ons een veilige schuilplaats, een betrouwbare hulp in de nood.

Onder gejuich en stoten op de ramshoorn brachten David en de Israëlieten de ark van de HEER de berg op.

Laten de rivieren in de handen klappen en samen met de bergen jubelen

De Judeeërs hieven hun strijdkreet aan, en terwijl ze dat deden, liet God Jerobeam en het leger van Israël het onderspit delven tegen Abia en Juda.

Samuël zei tegen de Israëlieten: 'Ziet u wat voor iemand de HEER gekozen heeft? In heel het volk is er geen tweede als hij!' En het volk juichte en riep: 'Leve de koning!'

Voor Zerubbabel verandert zelfs de hoogste berg in een vlakte; onder luid gejuich zal hij de gevelsteen aandragen.'

Hierna hoorde ik in de hemel een geweldige stem als van een grote menigte zeggen: 'Halleluja! De redding, de eer en de macht zijn van onze God,

Zij dankten en prezen de HEER, en ze zongen in beurtzang: 'Hij is goed, eeuwig duurt zijn trouw aan Israël.' Heel het volk begon daarop luid te juichen en de HEER te prijzen omdat de fundamenten van de tempel van de HEER werden gelegd.

Toen hij op het punt stond de Olijfberg af te dalen, begon de hele groep leerlingen vol vreugde en met luide stem God te prijzen om alle wonderdaden die ze hadden gezien.

Juich, Sion, Jeruzalem, schreeuw het uit van vreugde! Je koning is in aantocht, bekleed met gerechtigheid en zege. Nederig komt hij aanrijden op een ezel, op een hengstveulen, het jong van een ezelin.

Jubel, vrouwe Sion, zing van vreugde, Israël, juich met heel je hart, vrouwe Jeruzalem!