Gerelateerd aan Psalmen 102:11

Als een bloem ontluikt hij en verwelkt, hij vlucht als een schaduw en houdt geen stand.

Ik verdwijn als een schaduw die lengt, als een sprinkhaan die wordt afgeschud;

Een mens is vluchtig als een ademtocht, zijn dagen glijden als een schaduw weg.

Hoor, een stem zegt: ‘Roep!’ En een stem antwoordt: ‘Wat zou ik roepen? De mens is als gras, hij bloeit als een veldbloem.

en de rijke op zijn nederige staat, want hij zal vergaan als een bloem in het veld.

U weet niet eens hoe uw leven er morgen uitziet. U bent immers maar damp, die heel even verschijnt en dan al verdwijnt.

(39:6) U maakte mijn dagen een handbreed lang, mijn levensduur is niets in uw ogen, niet meer dan lucht is het bestaan van een mens, sela

'De mens is als gras en zijn schoonheid als een bloem in het veld: het gras verdort en de bloem valt af,

(102:4) Mijn dagen vervliegen als rook, mijn gebeente gloeit als vuur.

Wie weet wat goed is voor de mens gedurende het luttel aantal dagen van zijn leeg bestaan? Ze zijn voor hem zo vluchtig als een schaduw. Wie kan hem vertellen wat er na hem komen zal onder de zon?