Gerelateerd aan Job 4:19

Toen maakte God, de HEER, de mens. Hij vormde hem uit stof, uit aarde, en blies hem levensadem in de neus. Zo werd de mens een levend wezen.

Bedenk toch dat u mij uit leem gevormd hebt, wilt u mij tot stof doen terugkeren?

Voor God zijn wij elkaars gelijken, jij bent net als ik uit leem gevormd.

Zweten zul je voor je brood, totdat je terugkeert tot de aarde, waaruit je bent genomen: stof ben je, tot stof keer je terug.’

Wij weten dat wanneer onze aardse tent, het lichaam waarin wij wonen, wordt afgebroken, we van God een woning krijgen: een eeuwige, niet door mensenhanden gemaakte woning in de hemel.

En dat bij iemand die verteerd wordt, als door wormen, als een door motten aangetast gewaad.

Maar wij zijn slechts een aarden pot voor deze schat; het moet duidelijk zijn dat onze overweldigende kracht niet van onszelf komt, maar van God.

Hierop zei Abraham: ‘Nu ik eenmaal zo vrij ben geweest de Heer aan te spreken, hoewel ik niets dan stof ben:

Jullie betoog is louter zand, jullie verweer een lemen schild.

'De mens is als gras en zijn schoonheid als een bloem in het veld: het gras verdort en de bloem valt af,

U vaagt ons weg als slaap in de morgen, als opschietend gras

De mens-zijn dagen zijn als het gras, hij is als een bloem die bloeit op het veld

Stokt zijn adem, hij keert terug tot de aarde, op die dag gaat hij met zijn plannen ten onder.

(39:12) U kastijdt de mens als straf voor zijn zonde, als een mot vreet u weg wat hij begeert, niet meer dan lucht is een mens. sela

Als een bloem ontluikt hij en verwelkt, hij vlucht als een schaduw en houdt geen stand.

Wanneer het stof terugkeert naar de aarde, weer wordt zoals het was, wanneer de adem van het leven weer naar God gaat, die het leven heeft gegeven.

Zij werden vóór hun tijd geveld, alsof een rivier hun fundament had weggespoeld.