Gerelateerd aan Job 14

De mens is voor het ongeluk geboren-zoals vonken uit het vuur omhoog spatten.

Kan een mens zich gedragen zoals God het wil, kan een mens, geboren uit een vrouw, ooit zuiver zijn?

maar alle dagen van zijn leven brengen hem verdriet, alles wat hij onderneemt brengt hem niets dan smart. Zelfs 's nachts vindt hij geen rust. Ook dat is leegte.

Is het aardse leven van de mens geen slavendienst, brengt hij zijn dagen niet door als een dagloner?

en Jakob antwoordde: ‘Honderddertig jaar heb ik nu op aarde rondgezworven. Mijn leven, dat ellendig is geweest, heeft nog maar kort geduurd, ik heb nog niet zo lang op aarde rondgezworven als mijn voorouders.’

Mijn dagen gaan sneller dan een ijlbode; ze vliegen voorbij zonder enige vreugde.

(39:6) U maakte mijn dagen een handbreed lang, mijn levensduur is niets in uw ogen, niet meer dan lucht is het bestaan van een mens, sela

Ik verzeker jullie: er is onder allen die uit een vrouw geboren zijn nooit iemand opgetreden die groter was dan Johannes de Doper; maar in het koninkrijk van de hemel is de kleinste nog groter dan hij.

Mijn dagen gaan sneller dan een weversspoel, ze haasten zich naar een einde zonder hoop.

Hoe kan een mens nu zuiver zijn, wie uit een vrouw geboren is, onschuldig?

(51:7) Ik was al schuldig toen ik werd geboren, al zondig toen mijn moeder mij ontving,

Ik kreeg een afkeer van het leven. Elke bezigheid onder de zon ging me tegenstaan, want het is niet meer dan lucht en najagen van wind.

Wij zijn hier pas sinds gisteren en wij weten niets; ons leven op aarde is zo vluchtig als een schaduw.

Net als al onze voorouders zijn wij slechts vreemdelingen die als gasten bij u verblijven, ons bestaan op aarde is als een schaduw, zonder enige zekerheid.

Hoor, een stem zegt: ‘Roep!’ En een stem antwoordt: ‘Wat zou ik roepen? De mens is als gras, hij bloeit als een veldbloem.

'De mens is als gras en zijn schoonheid als een bloem in het veld: het gras verdort en de bloem valt af,

De mens-zijn dagen zijn als het gras, hij is als een bloem die bloeit op het veld

U weet niet eens hoe uw leven er morgen uitziet. U bent immers maar damp, die heel even verschijnt en dan al verdwijnt.

(102:12) Mijn dagen gaan heen als een schaduw, ik moet verdorren als gras.

Een mens is vluchtig als een ademtocht, zijn dagen glijden als een schaduw weg.