Gerelateerd aan Exodus 14:10-14

U zag de ellende van onze voorouders in Egypte, bij de Rietzee hoorde u hen om hulp roepen.

Toen riepen ze mij, de HEER, om hulp, en ik scheidde hen van de Egyptenaren door een zware duisternis en liet de Egyptenaren door de zee verzwelgen. Jullie hebben met eigen ogen gezien wat ik met hen heb gedaan. Vervolgens bleven jullie jarenlang in de woestijn,

Ze riepen in hun angst tot de HEER -hij heeft hen bevrijd uit vele gevaren,

(34:18) De HEER hoort de kreten van de rechtvaardigen, hij bevrijdt hen uit de nood,

Jij die zetelt op de Libanon, in cederbomen nestelt, wat zul je zuchten en kreunen, zoals een vrouw in barensnood.

(53:6) Nog even, en hen overvalt een hevige angst, een angst als nooit tevoren. God zal het gebeente van je belagers verstrooien, lach maar om hen, want God heeft hen verworpen.

Toen het koningshuis van David het bericht kreeg dat Aram en Efraïm de krachten gebundeld hadden, sloeg de koning en zijn volk de schrik om het hart, en zij beefden als bomen in de storm.

De liefde laat geen ruimte voor angst; volmaakte liefde sluit angst uit, want angst veronderstelt straf. In iemand die angst kent, is de liefde geen werkelijkheid geworden.

Ik, ik ben het die jullie troost. Hoe kun je dan bang zijn voor een sterveling, voor een mensenkind dat vergaat als gras?

Ze maakten hem wakker en riepen: ‘Heer, red ons toch, we vergaan!’

Toen de bevelhebbers van de strijdwagens Josafat zagen, riepen ze: 'Dat is de koning van Israël!' Ze omsingelden hem en vielen hem aan. Josafat schreeuwde het uit en de HEER kwam hem te hulp door hen van hem weg te lokken.

Ze schreeuwden in hun angst tot de HEER -hij heeft hen gered uit vele gevaren,

Maar toen hij voelde hoe sterk de wind was, werd hij bang. Hij begon te zinken en schreeuwde het uit: ‘Heer, red me!’

Ze schreeuwden in hun angst tot de HEER -hij heeft hen gered uit vele gevaren,

HEER, in onze nood hebben wij u gezocht; toen u ons tuchtigde, riepen wij u aan.

Ze riepen in hun angst tot de HEER -hij leidde hen weg uit vele gevaren,

‘Noem niet alles een samenzwering wat zij een samenzwering noemen. Wees niet bang voor wat hun angst aanjaagt, heb er geen ontzag voor.

Toch zag hij naar hen om, telkens als hij hen hoorde klagen in hun nood.

Toen onze voorouders in Egypte waren, sloegen zij geen acht op uw wonderen, dachten zij niet aan uw tekenen van trouw, en kwamen in opstand aan de oever van de Rietzee.

Toen kwamen ze in Mara. Het water van Mara konden ze echter niet drinken, zo bitter was het; vandaar ook dat die plaats Mara heet.