Gerelateerd aan 2 Korinthe 12:11

Ik denk dat ik in geen enkel opzicht de mindere ben van die geweldige apostelen van u.

U staat me wel toe dat ik een beetje dwaas doe. Daar hebt u vast geen bezwaar tegen.

Hetzelfde geldt voor jullie; wanneer jullie alles gedaan hebben wat jullie is opgedragen, zeg dan: “Wij zijn maar knechten, we hebben enkel onze plicht gedaan.”’

Wanneer de een zegt: 'Ik ben van Paulus, 'en een ander: 'Ik van Apollos, 'bent u dan niet als alle andere mensen?

Ondervinden we tegenspoed, dan is het opdat u bemoedigd en gered wordt. Worden we bemoedigd, dan is het opdat u de moed krijgt te volharden in hetzelfde lijden als wij ondergaan.

Mij, de allerminste van alle heiligen, is de genade geschonken om de heidenen de ondoorgrondelijke rijkdom van Christus te verkondigen,

Alles wat een apostel tot apostel maakt, heb ik u laten zien: elke volharding, alle tekenen en wonderen, elke kracht.

Nogmaals, laat niemand denken dat ik een dwaas ben. Maar mocht u dat toch denken, accepteer me dan ook als een dwaas en sta me toe dat ook ik eens opschep over mezelf.

De belangrijkste broeders-hun positie interesseert me trouwens niet, God slaat geen acht op het aanzien van een mens-hebben mij tot niets verplicht.

Pas op het laatst is hij ook aan mij verschenen, aan het misbaksel dat ik was.

En zelfs al zou ik hoog van mezelf willen opgeven, dan nog zou ik geen dwaas zijn, want ik zou de waarheid spreken. Maar ik zie ervan af, want ik wil worden beoordeeld op grond van wat men van mij hoort en ziet,

of het nu Paulus, Apollos of Kefas is, wereld, leven of dood, heden of toekomst- lles is van u.